من در قبال دیگران باید هم وظیفه داشته باشم و هم توقع؛ هر دو باید باشند.
رابطه ی فقط انتظار که طرف حساب خودم را یک عابر بانک عاطفی ببینم، یک عابر بانک مالی ببینم، این یعنی من انتظار دارم که شریکم فقط باید بدود!
این در زن و شوهری به شکست می انجامد؛ در همکاری ها هم به شکست می انجامد، در واقع در چنین حالتی من فقط یک آدمی پر از انتظارات از طرف مقابل هستم.
رابطه ای که هیچ برداشتی از آن نشود، این رابطه بالاخره یک روزی یا یک جایی می ترکد!
از طرفی یک حالت ایثار به خودتان نگیرید (بدون انتظار و توقع نباشید) که می خواهید ایثار کنید، زیرا این کار اصلا ایثار محسوب نمی شود؛ با این کار لطفا اسم ایثار را هم خراب نکنید!
تمام روابط ماندگار، روابطی هستند که در آن هم وظیفه و هم توقع وجود دارد.
هر وقت دیدید جاده یک طرفه است، منتظر باشید که سرانجام این رابطه، ته دره است و دو نفر شاکی پلاسیده!
